In Frankrijk ga je naar je werk en laat je broodtrommeltje thuis. Er is geen werknemer die zijn bammetjes nabij de werkplek opkaant. Nee in de lunchpauze gaan we naar het plaatselijke restaurant, café of anders waar je kunt eten, voor het menu van de dag. Vandaag was het alweer prijs. Ik liep Bénévent-l'Abbaye binnen tussen 12:00 en 14:00 uur, en passeerde het plaatselijke restaurant. Binnengekomen vragen of je hier iets kunt eten want er zat geen mens. "Ja zeker" zei ze, het meisje bij de kassa, "gaat u naar achter naar de eetzaal". Daar aangekomen zag ik een twaalftal mensen aan de maaltijd. Wat schafte de pot? Een halve liter rode wijn, een liter koud water uit de koeling en als voorgerecht een sla met garnalen en sinaasappel vergezeld met een mandje stokbrood. Als het meisje van de bediening een leeg bord zag kwam ze met de volgende gang, dat was een botermals stuk varkenshaas in zachte mosterdsaus van grove mosterd en aardappelpuree. Normaal niet mijn keuze maar deze was goed smaak gebracht. En de fluweel zachte rode wijn kombineerde hier prima bij. Stokbrood te weinig om de restjes uit het bord te deppen. Ondertussenen waren er aantal installatietechnici en een paar bouwvakkers bijgekomen. Ik was ondertussen aan een kaasplankje toegekomen dat met het altijd en eeuwige stokbrood opgediend werd en prima zijn bedoelde weg ging. Ondertussen kwamen er een paar colberts met stropdas binnen waarmee de zaal aardig vol was. Als vierde gang, een stuk kersenclafotis, heerlijk lauwwarm gemaakt alsof die net uit de oven kwam. Om na al het voorgaande de benen weer wat recht onder het gat te krijgen nog een kopje espresso na, zo sterk dat de mondhoeken je naar de oren trekken of je wilt of niet. Duur? Nee voor € 13 kan ik dit niet laten. Het schouwspel is prachtig en dit maal overheerlijk.